زغال يا به اصطلاح کک شده که بخش نفتي آن در اصطلاح علمي به گيلسيونایت معروف است. گيلسونیت ماهيت قير دارد و در حقيقت نوعي قير خشک شده است که به آن قير معدني يا قير طبيعي مي گويند. اين محصول از وکيوم باتوم يا ته مانده پالايشگاهي درست نمي شود، بلکه در طبيعت موجود است. خوشبختانه کشور ما يکي از کشورهايي است که معادن اين قير را دارد و دامنه آن از يزد شروع مي شود و به تدريج کمرنگ شده و در استان هاي کرمانشاه و ايلام به حد اعلامي رسد و به تدريج از کردستان به سمت کردستان عراق ادامه مي يابد و در نهايت رگه هاي آن به کردستان ترکيه ختم مي شود.
    در مورد تفاوت آن با قير پالايشگاهي بايد گفت قير صنعتي يا قير پالايشگاهي در حقيقت ته مانده نفت است که حالت روان دارد. البته يک بخش خيلي سفت هم پيدا مي شود که به آن کک نفتي يا زغال نفتي مي گويند. از آن بخشي که به صورت مايع بسيار غليظ، موسوم به وکيوم باتوم است دو محصول توليد مي شود. اگر نفت پارافيني باشد، به دليل وجود پارافين زياد و چسبندگي کم از آن قير درست نمي کنند و مستقيما به مازوت (نفت کوره) تبديل مي شود. اما اگر درصد پارافين آن کم باشد - مثلازير پنج درصد - يا آن را با فرآورده هاي سبک تر مثل نفت سفيد يا گازوئيل يا نوعي از فضولات رقيق پالايشگاهي که استاندارد گازوئيل را ندارد مخلوط مي کنند و مازوت توليد مي کنند و مي فروشند يا اگر به همين وکيوم باتوم مقداري دمش دهند، با ترکيبات بسيار جزئي تبديل به قير مي شود که اصطلاحا به قير صنعتي يا قير نفتي معروف است و اين قير را معمولابه گريدهاي مختلفي تبديل مي کنند و از آن عمدتا براي آسفالت 70-60 يا 100-85 يا 100-80 که گريدهاي پن (غلظت) آن است استفاده مي شود. اما قير طبيعي در معادن تقريبا يک مشخصه دارد و ميزان خاکستري که با آن مخلوط است، کيفيت آن را بالاو پايين مي برد. مثلاخاکستر بعضي قيرها زير پنج درصد است که جزو مرغوب ترين قيرهاي طبيعي است و به ترتيب به زير ده، پانزده، بيست، سي و حتي زير پنجاه درصد مي رسد که هرچه خاکستر مخلوط با آن بيشتر باشد، کيفيت قير پايين تر است. مهم تر از آن جداسازي است که مرحله سختي است و معمولاکيفيت و قيمت قير را پايين مي آورد.
    در شصت هفتاد سال اخير مخصوصا در بيست سال گذشته، قير معدني مصارف بسياري در دنيا پيدا کرده و به عنوان مثال در تهيه قير اصلاح شده، ايزولاسيون و صنايع شيمي به کار مي رود. در برخي کشورهاي دنيا مدتي است از قير معدني براي توليد قير اصلاح شده استفاده مي شود که در نهايت براي آسفالت سازي کاربرد دارد. آمريکا از سي وهشت سال پيش از اين نوع آسفالت استفاده مي کند که از مزيت هاي آن دوام فراوان و عمر بالاي آن نسبت به آسفالت هاي معمولي، کاهش ميزان مصرف آسفالت و کم شدن اصطکاک خودرو بر سطح خيابان است.